Wieniec adwentowy

Wieniec adwentowy jest jednym z najbardziej rozpoznawalnych symboli Adwentu. Jego prosta forma – zielony krąg z czterema świecami – niesie w sobie głębokie przesłanie o nadziei, światłości Chrystusa i duchowym przygotowaniu na Jego przyjście. W tradycji Konfesji Ewangelicko-Ludowej wieniec jest nie tylko dekoracją, ale przede wszystkim znakiem wiary i modlitwy.

Pochodzenie i znaczenie symboli

Współczesny wieniec adwentowy wywodzi się z XIX-wiecznej tradycji luterańskiej, kiedy to w Hamburgu po raz pierwszy zapłonęły świece symbolizujące kolejne dni oczekiwania. Z czasem zwyczaj rozpowszechnił się w kościołach i domach chrześcijańskich na całym świecie.

Wieniec składa się z elementów, które tworzą bogate duchowe przesłanie:

• Koło – nie ma początku ani końca; przypomina o wieczności Boga i Jego nieskończonej miłości.

• Zieleń gałęzi – symbol życia, odnowy oraz nadziei mimo zimowego czasu.

• Świece – światło, które rozprasza mrok. Wskazują na Chrystusa, „Światłość świata”, który przychodzi, aby przynieść ludziom zbawienie.

Cztery świece – droga ku światłu

W każdą kolejną niedzielę Adwentu zapalamy jedną świecę więcej. Wzrastające światło jest znakiem tego, że Boża obietnica staje się coraz bliższa, a nasze serca otwierają się na przyjście Zbawiciela.

W różnych tradycjach świece bywają interpretowane jako symbole:

• wiary,

• nadziei,

• miłości,

• pokoju.

Wspólnie pokazują duchową drogę, którą Kościół przechodzi w Adwencie.

Wieniec w kościele i w domu

Wieniec adwentowy towarzyszy nabożeństwom, zdobi domy i miejsca pracy. Jego obecność zachęca do:

• codziennej modlitwy,

• wyciszenia i refleksji,

• wspólnego rozważania Słowa Bożego,

• rodzinnego przeżywania Adwentu.

Zapalenie świecy może stać się małym domowym nabożeństwem, w którym czytamy fragment Pisma, śpiewamy pieśni adwentowe i modlimy się o Boże prowadzenie.

Światło, które wskazuje drogę

Wieniec adwentowy przypomina, że Bóg przychodzi do nas w mroku świata – i właśnie tam zapala swoje światło. Adwent jest czasem, w którym uczymy się widzieć Jego obecność w codzienności, w nadziei mimo trudności oraz w miłości okazywanej bliźnim.

Niech każdy płomień na wieńcu będzie zaproszeniem do odnowienia serca oraz do ufnego wypowiedzenia starożytnej modlitwy Kościoła:

„Przyjdź, Panie Jezu.”