Ekologia

Ochrona środowiska naturalnego nie jest tylko sprawą nauki, polityki czy stylu życia. Dla chrześcijan to sprawa wiary, odpowiedzialności i miłości wobec Boga i bliźnich. Wiara ewangelicka przypomina, że świat nie jest naszą własnością, lecz Bożym stworzeniem, za które jesteśmy odpowiedzialni.

Stworzenie – dar, a nie zasób

Już w pierwszych rozdziałach Biblii czytamy, że Bóg stworzył świat jako dobry i powierzył człowiekowi opiekę nad nim. Oznacza to nie panowanie w sensie wyzysku, lecz służbę i troskę. Ziemia, woda, powietrze, rośliny i zwierzęta są Bożym dziełem – ich ochrona to wyraz szacunku dla Stwórcy.

Kryzys ekologiczny – duchowe wyzwanie

Zanieczyszczenie środowiska, zmiany klimatyczne, degradacja przyrody – to nie tylko wyzwania techniczne, ale znaki głębszego kryzysu relacji między człowiekiem a światem, między człowiekiem a Bogiem. Gdy tracimy poczucie wdzięczności i pokory wobec stworzenia, łatwo popadamy w konsumpcjonizm i egoizm.

Kościół Ewangelicki zachęca do ekologicznego stylu życia – oszczędzania zasobów, sprawiedliwego handlu, odpowiedzialnego podróżowania, ograniczenia plastiku, sadzenia drzew, wspierania lokalnej produkcji.

Zielona teologia – nadzieja w działaniu

W wielu parafiach i wspólnotach ewangelickich rozwija się tzw. „zielona teologia”, która łączy duchowość z troską o środowisko. Przypomina, że zbawienie nie dotyczy tylko duszy, ale całego stworzenia. Modlitwa, liturgia, edukacja ekologiczna, działania proklimatyczne – to wszystko może być wyrazem naszej wiary i odpowiedzi na Boże wezwanie do odpowiedzialności.

Ekologia jako miłość bliźniego

Zanieczyszczenie środowiska najbardziej dotyka najuboższych – tych, którzy żyją w krajach najbardziej narażonych na skutki kryzysu klimatycznego. Dlatego troska o klimat to także troska o sprawiedliwość społeczną i miłość bliźniego w praktyce.

Chrześcijańska ekologia to:

• wdzięczność za stworzenie,

• pokora wobec natury,

• odpowiedzialność za przyszłość,

• miłość bliźniego w działaniu.