Reformacja

W XVI wieku w Europie rozpoczął się ruch odnowy religijnej, który na zawsze zmienił oblicze chrześcijaństwa. Nazwano go Reformacją. Jego głównym celem było odnowienie Kościoła, powrót do źródeł wiary i Ewangelii – a nie utworzenie nowej religii czy wspólnoty wyznaniowej. Jednak przemiany, które się dokonały, były tak głębokie, że doprowadziły do trwałego podziału zachodniego chrześcijaństwa na różne wyznania.

Reformatorzy i ich przesłanie

Wielu teologów i duchownych – wśród nich Marcin Luter, Ulrich Zwingli i Jan Kalwin – zaczęło krytycznie patrzeć na naukę i praktykę Kościoła katolickiego. Sprzeciwiali się m.in. handlowi odpustami, nadmiernemu wpływowi hierarchii kościelnej i oderwaniu się od Pisma Świętego.

Reformatorzy domagali się powrotu do:

• biblijnego przesłania o łasce i usprawiedliwieniu z wiary,

• uczestnictwa całego ludu w życiu Kościoła,

• kaznodziejstwa, modlitwy i nabożeństw w języku zrozumiałym dla wiernych.

Nowe spojrzenie na Kościół i wiarę

Chociaż Reformacja nie miała na celu rozłamu, lecz odnowę, to w konsekwencji doprowadziła do powstania nowych wspólnot – w tym Kościołów ewangelickich. Główne idee Reformacji – Sola Scriptura (tylko Pismo), Sola Fide (tylko wiara), Sola Gratia (tylko łaska) – stały się fundamentem teologicznym protestantyzmu.

Dziedzictwo, które trwa

Reformacja trwale wpłynęła na Kościół, społeczeństwo, kulturę i edukację. W jej duchu narodziła się odpowiedzialność za osobistą lekturę Biblii, rozwój szkolnictwa, wolność sumienia i dialog między wyznaniami. Dziś Kościół Ewangelicki czerpie z tego dziedzictwa, kontynuując jego przesłanie: ciągłej odnowy życia w wierze i wspólnocie.