Rok kościelny nie powstał z potrzeby odmierzania czasu, lecz z pragnienia, by wierzący mogli przeżywać Ewangelię w rytmie całego życia. Każda jego część — od Adwentu, przez Boże Narodzenie, Wielkanoc, czas pasyjny, aż po Święto Wieczności — przypomina zarówno historię zbawienia, jak i naszą codzienną drogę za Chrystusem.
Nowy Rok Kościelny rozpoczyna się nie fajerwerkami, lecz oczekiwaniem. Adwent jest czasem spojrzenia w przyszłość i przeszłość jednocześnie: wspominamy pierwsze przyjście Jezusa w Betlejem, ale też wyczekujemy Jego powtórnego przyjścia w chwale. To początek drogi pełnej światła, obietnicy i nadziei.
Składając sobie życzenia noworoczne na początku Adwentu, nie życzymy jedynie pomyślności czy zdrowia. W duchu ewangelicko-ludowej tradycji pragniemy przede wszystkim:
wiary, która prowadzi przez każdy dzień,
nadziei, która nie zawodzi,
miłości, która przemienia świat wokół nas,
pokoju, którego źródłem jest sam Chrystus,
odwagi, by żyć Ewangelią w sposób prosty, dobry i autentyczny.
Niech ten nowy kościelny rok będzie dla nas czasem duchowego wzrostu, zaufania Bogu oraz otwartości na Jego prowadzenie.
Adwent zaprasza nas do zatrzymania, wyciszenia i skupienia na Tym, który „przyszedł, przychodzi i przyjdzie”. Gdy świat zaczyna świąteczny pośpiech, Kościół stawia pierwszą świecę i mówi: Czekaj. Czuwaj. Otwórz serce.
Niech więc tegoroczny adwentowy płomień rozświetli nasze domy i wspólnoty, przypominając, że prawdziwa światłość wciąż świeci w ciemności.